به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، شب یلدا، آخرین شب آذرماه و بلندترین شب سال دانسته شده است. شب یلدا اگرچه یک شب مقدس نیست اما یک شب و ساحت مبارک نزد ایرانیان است.

اکابر کهن ایران زمین، فارغ از اینکه این شب تعلق به مذهب دارد یا ندارد، آنرا گرامی داشته‌اند که رفته رفته بعنوان یک سنت ایرانی و اصیل محترم شمرده طی ادوار پایدار گردیده است.

واژه مرکبِ «شب یلدا» در ادبیات کهن شاعران و عارفان با تعابیر و مضامین گوناگون آمده است. و بیشتر شاعران طولانی بودن درد هجران، طولانی شدن ایام فراق را به شب یلدا تعبیر و تشبیه کرده‌اند.  
انوری ابیوردی:
زهی کارت از چرخ بالا گرفته
حدیثت ز چین تا به صنعا گرفته
شب محنت من ز امداد فکرت
درازای شب عای یلدا گرفته

عطار نیشابوری از درد هجران می‌نالد و طولانی شدن آن را به طولانی بودن شب یلدا تعبیر کرده است.

چو درد من سری درمان ندارد
شب یلدای من فردا ندارد

صائب تبریزی رنج غربت را به شب یلدا تعبیر کرده است و درمان آنرا رسیدن به وطن دانسته است.

کوته نمی‌شود شب یلدای غربتم
گر دست من به دامن صبح وطن رسد

آنچه را که در ادبیات کهن و نفیس ایران شاهد هستیم و بدان مختصر پرداختیم، اشاره به طول زمان شب یلدا دارند و سخن از ساحت قدسی آن درمیان نیست تا آنرا نفی و اثبات کنیم و گرامی بداریم و یا مذموم شمریم و حقیقت نیز همین است.

در طول زمان انسان‌های خیراندیش و باتجربه‌ای پیدا شده‌اند که از شب یلدا بعنوان یک فرصت و نقطه عطفی بهره جسته‌اند تا در چنین شبی اهل و عیال خود را گردهم آورند و روابط خاندانی را تحکیم و کنیه‌ها را از دل یکدیگر بزدایند. و همین باعث شده است که در میان افراد، اقوام، خاندان و جماعات مختلف شب یلدا بعنوان یک سنت حسنه در آید و در آن شب حضور کهنسالان باتجربه و جوانان تجربه اندوز.

با مرورِ بر تاریخِ زندگیِ خود و دیگران و گاه تاریخ ایران و اسلام بپردازند، و همین امر سبب شده است که این شب مورد اهتمام و احترام آحاد جامعه واقع گردد و پایدار بماند.

نفس گرامیداشت شب یلدا بعنوان یک سنت ایرانی و اصیل، تحکیم روابط انسانی، اخلاقی و دادوستد تجارب و سجایای اخلاقی است که بدان پایبندند.

برخی از افراد نسبت به برپایی شب یلدا قضاوت نادرستی داشته و بر احتمال معصیت، در این شب تاکید داشته و در تایید آن اکراه دارند و حال آنکه؛ اهل معصیت حتی نسبت به ایام الله و ایام مقدس هم تَقَیُدی ندارند. چه رسد در چنین شبی و حساب عموم مردم از برخی از افراد مستثنی است.

جالب است که بدانیم مردم بافرهنگ ایران اسلامی، هرگاه شب یلدا که شب شادی هاست با یکی از ایام خاص متعلق به خاندان عصمت و طهارت مقارن شود حتما حرمت آن ایام را نگهداشته و هنوز نگه می‌دارند و از برپایی شبی شاد پرهیز می‌نمایند.

در میان ایرانیان، شب یلدا از آن جهت پایدار مانده است که تعالیم اسلام، مخصوصا اخلاقیات در آن بروز ظهور دارد.

صله رحم، نقل تاریخ، بیان خاطرات، شادی و فرح، و هر آن چیزی که در تحکیمِ شآن و منزلت انسان و تکریم خانواده و رفع هرگونه کینه و کدورت موثر است در این شب محقق می‌شود و ترویج می‌یابد.

اصولا؛ در شب یلدا مرسوم است، پیران و بزرگان، محور اجتماعِ اهالی یک خانواده بزرگ واقع می‌شوند و در نزد او به تفال از کتاب حافظ می‌پردازند و این قسم از محفل شب یلدا نیز زیبا است و خواندن بیتی از ابیات که فال افراد گرفته می‌شود و یا یک غزل از حافظ و تفسیر و تبیین آن به معنویت محفل می‌افزاید.

یکی از مروجان مکتب نورانی اسلام توصیه می‌کردند؛ در شب یلدا که بلندترین شب سال است برای کوتاه شدن انتظار فرج و ظهور حضرت مهدی عج الله تعالی دعا کنیم.

اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعافِیَةَ وَ النَصْرَ وَ اجْعَلْنا مِنْ خَیْرِ اَنْصارِهِ وَ اَعْوانِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْهِ